Fancy a waffle?
Wrzesień… wszyscy myślą z (nie)chęcią o powrocie do szkoły i o tym, że zaraz będzie ten okropny listopad. I jak tu żyć (nie mówiąc o nauce) z taką perspektywą? Najlepiej byłoby się zahibernować i obudzić pod koniec marca 🙂 Z braku laku znalazłam lepszy sposób. Od paru lat jesień i długie zimowe wieczory kojarzą mi się z… goframi (ang. waffle). Nawet nie wiem, kiedy u nas w domu tradycją stały się sobotnie i niedzielne popołudnia spędzone na wypiekaniu (i konsumowaniu of course) gofrów – wszelakiego rodzaju – drożdżowych, owsianych, tradycyjnych. Wypróbowałam już chyba wszystkie dostępne przepisy, ale i tak najlepsze są te. Siedzimy sobie wtedy wszyscy w kuchni, włączamy YouTube i robimy koncert życzeń. Przeważnie zaczynamy od “Jesiennej zadumy” Elżbiety Adamiak. Potem wyszukujemy inne jesienne piosenki – dzięki temu moja 8-letnia córka zakochała się w… Marku Grechucie i co chwilę słucha “Korowód” 🙂 Uwielbiam te chwile, i tak naprawdę tylko dzięki nim jestem w stanie przetrwać jesień i zimę bez większego uszczerbku na zdrowiu i duchu.
No dobrze, ale co zrobić kiedy nie ma się czasu na gofry, a uczyć się trzeba? W tym roku szkolnym postawiłam sobie ambitny cel – maksymalnie zmobilizować moich uczniów do samodzielnej, systematycznej nauki poza zajęciami. Ktokolwiek uczył się kiedyś języka obcego wie, że godzinka nauki w tygodniu nie przynosi wymiernych efektów, jeśli nie pracuje się na własną rękę. Nauczyciel czy lektor mając do dyspozycji 60 minut w ciągu całego tygodnia jest w stanie poprowadzić ucznia i wskazać mu drogę, którą powinien podążać, ale to w głównej mierze od słuchacza zależy czy będzie robić postępy.
Tak więc, w tym roku każdy mój uczeń otrzyma spersonalizowany tygodniowy plan działania 🙂 Ideałem byłoby poświęcić codziennie przynajmniej 15-20 minut na każdą czynność. Jak wyjdzie w praktyce zobaczymy.
I keep my fingers crossed!!!
